Imbuhan Pinjaman

Imbuhan pinjaman (atau imbuhan asing) ialah imbuhan yang berasal daripada bahasa asing dan selanjutnya dibawa masuk ke dalam bahasa Melayu untuk membentuk perkataan baharu.

Lazimnya, imbuhan pinjaman bahasa Melayu terbahagi kepada tiga golongan:

1. imbuhan daripada bahasa Sanskrit
2. imbuhan daripada bahasa Arab-Parsi
3. imbuhan daripada bahasa Yunani-Latin-Inggeris

Secara umumnya, imbuhan asing hanya berfungsi sebagai awalan dan akhiran sahaja.

Imbuhan daripada Sanskrit

Imbuhan awalan yang dipinjam daripada bahasa Sanskrit termasuklah:

maha–
tata–
pra–
swa–
tuna–
eka–
dwi–
tri–
panca–

Di samping itu, imbuhan akhiran yang berasal daripada bahasa Sanskrit ialah:

–wan
–wati
–man
–nita

Imbuhan daripada Arab-Parsi

Terdapat satu awalan dalam golongan ini:

bi–

Seterusnya, imbuhan akhiran yang berasal daripada Arab-Parsi ialah:

–i
–wi
–iah
–in
–at
–ah

Imbuhan daripada Yunani-Latin-Inggeris

Paling banyak bentuk awalan asing berasal daripada bahasa Yunani-Latin-Inggeris. Antaranya termasuklah:

anti–
auto–
feno–
fito–
foto–
heksa–
hetero–
hidro–
hiper–
infra–
inter–
intra–
iso–
kilo–
makro–
meta–
mikro–
mili–
mono–
multi–
neo–
neuro–
oksi–
orto–
paleo–
para–
penta–
peri–
petro–
pleo–
poli–
pro–
sub–
super–
supra–
tele–

Terdapat juga akhiran yang dipinjam daripada bahasa Yunani-Latin-Inggeris:

–al
–ik
–is
–isme
–si